De haven van Lillo.
De haven van Lillo werd gegraven van 1905 tot 1906.
In de beginjaren deed ze meestal dienst als omslaghaven voor
het lossen en laden van munitie en explosieve. De explosieve werden op stroom
geladen en gelost en zo van of naar de haven van Lillo geroeid. Later voeren de lichters de haven van Lillo binnen en werdendaar gelost.Door een explosie,op
24 augustus 1949, werd de overslag aan banden gelegd. De munitieboot de
"Marguerite Maria",
vloog in de lucht, waarbij
de twee koppige bemanning omkwam, de zoon van de schipper en een inwoner van
Lillo, Louis Schouwaerts, die wacht hadden op de lichter. Nooit werd
iets van hen gevonden.De oorzaak van de ramp is nooit geweten. In
de jaren 50 werd de overslag te Lillo volledig afgeschaft, waardoor de haven van Lillo niet langer in aanmerking kwam.
De familie De Weerd bouwde er een opslag en distributieplaats voor kolen. Bij de
afbraak van Lillo was deze laatste ook tot verdwijnen gedoemd. En bleef er niets
anders over dan de pleziervaart.
Lillo was toen reeds een jachthaven, de jachtclub telt
ongeveer 120 leden
waaronder 35 varende, een grote verscheidenheid aan bootjes en boten ligt hier
al jaren twee maal daags in de getijden modder.
Ook de visserij mogen we niet vergeten, niet enkel voor het
plezier waaraan zo vele van de yachteigenaars doen. Maar om den brode.
Onder de tweede wereldoorlog waren er vier vissers geregistreerd. Dit waren Staf
de Lee, August Goubel,.................. en misschien wel de bekendste Flor de
Lee. Jarenlang zorgden zij voor onze vis en garnoot. Zij voeren onder de nummers
L1 tot en met L4.
Flor vond men jarenlang tijdens het seizoen aan de poort van
de haven waar hij zijn garnoot aan de man bracht.Samen met zijn dochter Hilda en
haar man Jef Bril.
Later kwam de
familie Schroyers vader Leon en twee zonen Fons
en Louis, daar hun ligplaats aan fort Frederick gesloten werd. Door de
vervuiling van de Schelde waren zij genoodzaakt om steeds verder en steeds
langer van huis te zijn. Toen hebben ze besloten om hun ligplaats te veranderen,
en zijn naar Breskens getrokken.
Sinds 1974 is de familie de Lee, Mil, Astrid en hun
twee zonen Peter en Erwin terug bezig met
het bevissen der Schelde, van Antwerpen tot desnoods in Vlissingen . Waarvan de
laatste 6 jaar ook op paling. In 1988 richten zij visserijbedrijf "de
Stern" op . Met hun nummer A17 voeren zij onder "Antwerpse
vlag".
In samenwerking met de K.U.Leuven hebben zij van 1995 tot
2000 meegeholpen aan een project, waarin zowel het visbestand als het water van
de Schelde gecontroleerd werden.
Een strengere milieuwetgeving heeft het Schelde water
deugd gedaan, er zit terug leven in. Er werdt zelfs een Vorstkwal gevangen van
maar liefst 43 cm. aan Liefkenshoek (de max. lengte is 45 cm.) Deze vis komt
normaal in de noordelijke wateren voor.
De laatste jaren is er een bijkomend probleem opgedoken, het
uitdiepen van de Schelde en het terugstorten van het slib boven Antwerpen. Dit
maakte het gedeelte van Antwerpen tot Lillo onbevisbaar. Ook het rechten van de
Schelde zou noodlottige gevolgen kunnen hebben voor de verdere visserij. Daar er
zich minder zandbanken kunnen vormen waar de vis tegen kan rusten.
Lillo beschikt dus nu niet meer over een vissersboot. Misschien ooit nog eens?
Het staat op stapel, de haven verdwijnt er komt een nieuwe haven buiten de te verhogen dijk.
Top
Lillo-Fort